*sebuah puisi yang tak puitis tapi punya tujuan*
Orang bukan Babi
Bila perasaan bagai bunga yang kembang....
Yang dipuja-puja itu orang,
Yang dicinta-cinta itu orang,
Yang disayang-sayang itu orang,
Yang dikasih-kasih itu orang,
Yang dirindu-rindu itu orang,
Yang dipuji-puji itu orang,
Tapi bila perasaan mulai pudar...
Yang dibenci-benci itu babi,
Yang dihina-hina itu babi,
Yang dimaki-maki itu babi,
Yang dikutuk itu babi,
Yang disumpah itu babi,
Yang disindir itu babi...
Hingga terlupa antara orang dan babi...
Sekian..
ILLF * Hakikat